|
|
![]() | Omgaan met bijzondere mensen |
Inhoud: Mogelijkheden voor voorzieningen en aanpassingen |
Lang niet alle scholen zijn toegankelijk voor leerlingen met een handicap of speciale behoeften. In oude gebouwen zijn de fysieke voorzieningen vaak niet goed genoeg en slechts met veel moeite aan te passen (denk aan het ontbreken van een lift of aangepast toilet), maar soms is er ook onwil om een leerling op te nemen die meer inspanning vergt in de begeleiding. Jammer, want sommige scholen laten zien dat het best kan.
Pieter de Ruijter (blind, voormalig student aan een reguliere hbo-opleiding): "Vaak leveren de docenten de readers en modulehandleidingen zelf aan. En is dat niet mogelijk, dan kan ik de boel alsnog in laten scannen. De medewerking vanuit school is overigens super, de docenten leveren alle collegestof, sheets en andere lesinformatie per mail aan!"
Er zijn verschillende regelingen en subsidies waar een werkgever gebruik van kan maken bij het in dienst nemen van iemand met een (arbeids)handicap.
Met de uitsparing van premies en eventuele subsidies kan de werkgever voorzieningen aanschaffen of speciale begeleiding betalen. Welke aanpassingen of begeleiding en ondersteuning precies nodig zijn, verschilt per individu en de soort beperkingen die iemand ondervindt. Veel van de financiële mogelijkheden zijn geregeld via de REA, de wet Re-integratie Arbeidsgehandicapten, en worden uitgevoerd door het UWV, het Uitvoeringsorgaan Werknemersverzekeringen.
Meer informatie:
Veel mensen met een functiebeperking ervaren dat hun omgeving andere verwachtingen van hen heeft dan van mensen zonder die beperking. De meesten ervaren dat als vervelend en zelfs vernederend.
De zus van Lucille Werner, tv-presentatrice met een handicap, zegt: "Wie had haar geloofd als ze gezegd zou hebben dat ze televisiepresentatrice zou worden? 'Dat moet je niet willen als gehandicapt bent aan je benen. Je moet de problemen niet opzoeken, meisje', dat had ze teruggekregen." (Uit: Lucille Werner (2005). Het leven loop op rolletjes. Amsterdam: VIP.)
Voor docenten, loopbaanbegeleiders, ouders en werkgevers is het van belang dat ze vragen naar wat iemand voor aanpassingen nodig heeft. Dat geeft iemand met een beperking kansen zich te ontwikkelen en zich te ontplooien. Maar ongevraagd hulp verschaffen, hoe goedbedoeld ook, geeft mensen het gevoel dat ze minderwaardig zijn.
Lucille Werner schrijft: "Als de juffrouw me onder vier ogen had gevraagd of ik wilde dat ze ingreep, dan had ik volmondig 'nee' gezegd. [...] Grijp niet alleen maar in omdat jíj het zielig vindt. Vertroetel en verwen niet omdat jíj je schuldig voelt. Vul dingen niet in voor de ander omdat jíj denkt dat ze dat nodig hebben. Om met een groep mee te kunnen doen is kracht en creativiteit van de persoon zelf nodig. [...] Ik denk dat het beter is mensen hun gang te laten gaan en de vrijheid te geven zodat ze het eerst zelf kunnen proberen." (Uit: Het leven loopt op rolletjes.)
Hoewel de meeste mensen met een beperking zo gewoon mogelijk willen zijn, zijn ze ook anders. Openheid over de beperking is belangrijk. Door openheid wordt de beperking gewoon. Heb je met iemand met een beperking te maken, vraag dan de dingen die je wilt weten. Ben je werkgever of docent, geef de persoon dan de gelegenheid zich aan de groep voor te stellen en iets over zijn beperking te vertellen als hij nieuw is. Dat helpt een hoop onduidelijkheden en vaak ook vooroordelen de wereld uit.
Bron: www.leren.nl/cursus/sociale-vaardigheden/bijzondere-mensen/voorzieningen.html
Copyright © 1999-2025 Applinet
Alle rechten voorbehouden
Colofon